Dit voorstel beoogt twee fundamenteel verschillende elementen samen te brengen: enerzijds de muur als een symbool van kracht, betrouwbaarheid en robuustheid, een eerbetoon aan de historische referenties die nog altijd zeer aanwezig zijn over het hele terrein, en anderzijds de apex, de spitse top, als de verpersoonlijking van dynamiek, veelzijdigheid en macht, een verticaal tegenwicht voor de openheid van het landschap. 

We are therefore aiming to create a landmark pavilion, acting as a point of convergence for the routes crossing the site, while offering the visitor the opportunity for a moment of pause, enhanced by the feeling of total immersion with the existing environment. Our challenge lies therefore in finding the right aesthetic language that allows the design of an un-obtrusive, delicate structure, yet acting as a point of climax across the horizon line.

​

Op macroniveau weergeeft de apex de algemene indruk van de formele betekenis van de constructie, terwijl van dichtbij bekeken, de structurele herinterpretatie van de muur deze indruk zal bijstellen door het toevoegen van een extra laag complexiteit aan de relatie tussen de bezoeker en de context van de wijngaard. Deze uit zich in een onverwachte visuele ervaring.

The landscape remains visible through the pavilion, both from far away and nearby with the surrounding countryside redefined by the play of transparencies. When viewing it from above or below, however, it takes shape and appears more solid. On the other hand, those viewers that look from the inside of the structure to the outside, witness an abstract play of lines that reshapes the surrounding landscape.

From a technical point of view, we are interested to explore the idea of the mass-void relationship, of vertical and sequential weight distribution, and last but not least take on the challenge to maximize the use of the twenty plywood panels.