Het concept van het paviljoen is simpel: wij willen een visueel dynamische structuur maken die zowel visueel als qua ervaring een uitbreiding is op de bestaande speeltuin en die de mogelijk biedt tot fysieke interactie met het materiaal. Dankzij de opeenvolgende plaatsing van de vijf modules wordt de installatie een voetpad, een 'knooppunt' in de mensenstroom op het plein die wegen doorkruist en van richting verandert. Terwijl de bezoeker zich een weg baant door het schuifpanelen doolhof, die hem blokkeren weg te duwen en opzij te trekken, ziet het paviljoen er steeds anders uit. Elke verplaatsing van een verticaal vlak herdefinieert de permeabiliteit van de installatie. Doorkijkmogelijkheden en paden openen en sluiten zich en zorgen zo voor interactie met zowel bezoekers als voorbijgangers.

​

De ruimtelijke verdeling van de modules is gebaseerd op onderzoek naar de cartesiaanse netwerken die worden gevormd door de verschillende bestaande architectonische en urbane elementen (zoals pilaren, straatlantaars, banken, prullenbakken) die op voetgangersniveau de reis over het terrein compliceren. Onze ingreep heeft als doel een pad te creëeren dat zich om deze hindernissen wentelt en zorgt voor een speelse ervaring door een anders.

The build-up of each module is also stright forward - four Garnica plywood panels in their un-altered, original form and two rail fittings allowing for the counter-balanced sliding of the vertical planes. As a result, the structural elements become a dynamic network of support challenging the conventional approach to columns as passive, robust elements, as reflected by the portico canopy portruding on the Western side of the plaza.